เรามุมานะ พากเพียรเห็นคุณค่าของ”การศึกษา” ที่บอกว่า”#การศึกษาสามารถยกระดับคุณภาพชีวิตได้ เพื่อลบคำสบประมาท การให้คุณค่าที่ด้อยค่ากว่า”#บุคคลทีมีเพศสภาพตรงกับเพศกำเนิด” ที่ให้คุณค่าแค่คำว่า “เพศชาย” และ “เพศหญิง” ของหลายๆคนในสังคม 

แต่เมื่อเราเติบโตขึ้น เราสามารถ ”เลือก” ที่จะเลือกรูปแบบการดำเนินชีวิตของตัวเองได้ เราเลือกที่จะดำเนินชีวิตแบบอย่างที่ใจเราต้องการ คนในสังคมเหล่านั้นกลับเรียกเราว่า “#ผู้มีเพศสภาพไม่ตรงกับเพศกำเนิด” มองเราผิดแผลกแตกต่างไปจากสิ่งที่พวกเขาเรียกว่า “#บรรทัดฐานสังคม”

แต่อย่างไรก็ตามสิ่งที่สังคมมองเราหรือตราหน้าว่าเราเป็นสิ่งแปลกประหลาด มันไม่ได้มาเป็นเงื่อนไขหรืออุปสรรคในการพัฒนาตัวเราเองด้วย “#การศึกษา” เลยแม้แต่น้อย
เมื่อเราสำเร็จการศึกษา และถูกเรียกว่า “#ว่าที่บัณฑิต” #ผู้ที่กำลังจะเข้ารับพระราชทานปริญญาบัตร เรากลับถูกบุคคลที่ดูแลการเข้ารับพระราชทานปริญญาบัตรลงความเห็นว่าผู้ที่มีเพศสภาพไม่ตรงกับเพศกำเนิด #ต้องแต่งการเข้ารับพระราชทานปริญญาบัตรตามเพศกำเนิด ...

สุดท้ายแล้วตลอดเวลาที่พยายามพัฒนาตนเองด้วยการศึกษา #เพื่อที่จะได้ภาคภูมิใจในความมานะของเราในฐานะที่เป็นผู้ที่มีความหลากหลายทางเพศ#เพื่อพยายามเปลี่ยนแปลงลดคำปรามาสการให้คุณค่าของผู้ที่มีความหลากหลายทางเพศ แต่ความภาคภูมิใจเหล่านี้กลับพังทลายจากเพียงเพราะถูกตัดสินจากแค่คำว่า “#เพศ”

#เมื่อกะเทยต้องแต่งกายตามเพศกำเนิดเข้ารับพระราชทานปริญญาบัตร