Mersin Barosu Kadın Hakları Merkezi olarak, AİLE HUKUKUNDAN DOĞAN DAVALARDA ZORUNLU ARABULUCULUK SİSTEMİNİN MÜMKÜN OLMAYACAĞINI  ISRARLA BELİRTİYORUZ.

İstanbul Sözleşmesi’nin 48/1.  Maddesi “Taraf devletler, Sözleşme kapsamındaki şiddet eylemlerinde arabuluculuk ve uzlaştırma da dahil, zorunlu alternatif uyuşmazlık çözüm süreçlerini yasaklamak üzere, gerekli hukuki veya diğer önlemleri alacaklardır” demek suretiyle, şiddet içeren uyuşmazlıklarda zorunlu alternatif uyuşmazlık çözüm yolları yasağını getirmiştir.

Her ne kadar boşanma kararları ani alınmış gibi görünse de,  aslında bu karar aylar hatta yıllarca süregelen bir geçmişe dayanır ve neredeyse tamamının temelinde fiziksel şiddetin dışında psikolojik, ekonomik, cinsel, sözel şiddet boşanmaya sebep olmaktadır. Aile Hukukundan doğan davalarda zorunlu arabuluculuk ile sadece fiziksel şiddet arabuluculuk kapsamı dışında tutulmuş kadına yönelik diğer şiddetler böylece görmezden gelinmiş hatta aklanmıştır.

Ayrıca, boşanma kararı alırken kadın gerek ailesi gerekse de çevre tarafından baskı altında kalmaktadır. Hal böyle iken, kadın boşanma kararını alırken zorlu bir süreçten geçmekte olup, BOŞANMADA ARABULUCULUK düzenlemesi getirilerek kadın için daha da zorlu bir süreç başlayacaktır. Getirilecek düzenlemenin amacının eşleri BARIŞTIRMAK!! ve mahkemelerin iş yükünün azaltılmasının sağlanması olduğu belirtilmektedir. Oysaki boşanma kararı, alınması zor bir karar iken ve eşler bu kararı alırken birçok evreden geçmiş, zaten barışamamış ve evliliklerini kurtaramamış iken, ARABULUCULUK kurumunun bu barışmayı sağlaması mümkün değildir. Arabuluculuk eşler için –özellikle de kadın için- boşanma sürecini daha da zorlaştırmaktan hatta adalete ulaşmasını engellemekten öteye gidemeyecektir.

Yukarıda kısaca belirttiğimiz çekincelerimizi aşağıda imzası olan tüm meslektaşlarımız ve sivil toplum kuruluşu temsilcileri olarak saygı ile sunuyoruz.