Ölmek istemiyorum! 

Bugün, güne yine bir kadın cinayeti ile uyandık. Emine Bulut çocuğunun gözleri önünde erkek şiddetinin kurbanı oldu.

Sözlerin pek anlam ifade etmediği şu durumda söyleyebileceğim tek bir şey var. 

Emine'nin “ölmek istemiyorum” çığlıkları Özgecan'ındı, Şule'nindi, Münevver'indi, bugüne kadar erkek şiddeti nedeniyle hayatını kaybeden bütün kadınlarındı. Hepsi “ölmek istemiyorum” dedi, ama biz duymadık. 

 "Anne ölme" diyen çocuğun feryadı annesiz kalan tüm çocuklarındı. “Anne ölme” diye haykırdı hepsi, ama biz duymadık. O çığlıklar hep vardı. Sadece biz orada değildik, biz duymadık, biz görmedik! 

Hiçbiri ölmek istemedi, hiçbiri hayattan ayrılmak istemedi. Ama onları hayattan koparan bir erk, kendine erkek diyen biri hep vardı. Ne yazık ki ülkemizde kadınlarımız bu şekilde can vermeye, öldürülmeye devam ediyor. Ama bu sefer duydunuz, duyduk, bu sefer şahit olduk. Bu çığlıkları duyup susmak, kayıtsız kalmak mümkün mü? Değil. 

Lütfen şimdi bu kampanyayı imzala, hem Emine Bulut’un katilinin en yüksek cezayı alması, hem de bundan sonra kadına yönelik şiddet suçlarında keyfi iyi hal indiriminin son bulması için bu imza kampanyasında birleşelim.

Keyfi iyi hal indirimi uygulamaları devam ettiği sürece, Emine Bulut son olmayacak. 

Ne kadar çok kişi olursak, karar vericilere sesimizi o kadar gür bir şekilde duyurabiliriz. Şimdi lütfen imzala ve herkesle paylaş.